Oι Γάλλοι λένε : métro, boulot, dodo=μετρό, δουλειά, ύπνος. Η έκφραση αυτή που καταχωρήθηκε ως η ρουτίνα του μέσου παριζιάνου ξεκίνησε να λέγεται ευρέως τη δεκαετία του 1950 για να κριτικάρει τη μονοτονία και την επανάληψη της καθημερινότητας.
Ας δούμε όμως το πρώτο κομμάτι αυτής της έκφρασης : το παριζιάνικο μετρό.
Le métro parisien Κάτω από τη θορυβώδη ζωή της πόλης ζει και αναπνέει μια άλλη πόλη: το παρισινό μετρό.Σχεδόν σε κάθε κείμενο της νεότερης γραμματείας (ελληνικής ή μεταφρασμένης) που έχει ως τόπο δράσης το Παρίσι συναντούμε αναφορές στο μετρό της πόλης. Οι ήρωες καταδύονται στις στοές του ή αναδύονται από αυτές, ζουν και δρουν στον υπόγειο κόσμο του. Το παρισινό μετρό άνοιξε για το κοινό το 1900 και περιλαμβάνει 16 γραμμές, κυρίως υπόγειες που αν τις τοποθετούσαμε τη μία μετά την άλλη θα διέτρεχαν συνολικά 219,9 χλμ δηλαδή περίπου όσο η απόσταση Αθήνα-Λαμία. Oh là là!
Ο σταθμός Concorde
Λένε πως η ζωή χρειάζεται χρώματα και αρώματα. Στο Παρίσι πήγαν λίγο παραπέρα και προσέθεσαν κάτι παραπάνω, όπως γράμματα, λέξεις και αριθμούς, για να την κάνουν καλύτερη και ομορφότερη...
Ο σταθμός μετρό Concorde βρίσκεται στο Παρίσι, αλλά έχει κάποια ιδιαιτερότητα, την οποία αξίζει να δείς από κοντά, αν ποτέ επισκεφτείς την Πόλη του Φωτός. Είναι ο σταθμός στις γραμμές 1 , 8 και 12 του Παρισινού μετρό στην Place de la Concorde, στο κέντρο της πόλης και το 1ο διαμέρισμα.
Αρχικά άνοιξε το 1900. Το 1989 όμως ο εσωτερικός χώρος του σταθμού καλύφθηκε και διακοσμήθηκε από πλακάκια τα οποία περιέχουν γράμματα και αριθμούς. Και όχι τυχαία τοποθετημένα.
Ο καλλιτέχνης Françoise Schein εμπνεύστηκε αυτό το πρωτοποριακό έργο, από το κείμενο Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη Γαλλική επανάσταση του 1789, το οποίο υπάρχει εξ ολοκλήρου μέσα στο σταθμό !
Για να προκαλέσει το ενδιαφέρον ο καλλιτέχνης, τοποθέτησε κενά ανάμεσα στις λέξεις φτιάχνοντας ένα πάζλ αναζήτησης «αόρατων» λέξεων. Oh là là!
Οι σταθμοί-φάντασμα του παρισινού μετρό!
Κι όμως υπάρχουν! Αν και δεν είναι ευρύτερα γνωστό, υπάρχουν 16 σταθμοί του
μετρό οι οποίοι είτε δεν έχουν ανοίξει ποτέ, ενώ έχουν κατασκευαστεί, είτε
έχουν κλείσει δια παντός! Μερικοί από αυτούς μάλιστα δε διαθέτουν ούτε είσοδο
ούτε έξοδο! Πίσω από αυτή την άγνωστη ιστορία υπάρχουν οι ακόλουθες εξίσου
περίεργες εξηγήσεις:
1) Κάποιοι σταθμοί έκλεισαν το Σεπτέμβριο του 1939,
εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού λόγω του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου! Μετά τον
πόλεμο, οι σταθμοί που δεν πολυχρησιμοποιούνταν ή βρίσκονταν κοντά σε μεγάλους
και πολυσύχναστους, σφραγίστηκαν. (Πρόκειταιγιατουςσταθμούς: Arsenal, Martin-Nalaud, Saint Martin, Croix
rouge και Champ-de-Mars). 2) Κάποιοι άλλοι πάλι
κλείσανε εξαιτίας της εξέλιξης του μετρό. Για παράδειγμα, δύο σταθμοί
ολοκληρώθηκαν αλλά λόγω έλλειψης επιβατών κλείσανε, και τρείς ακόμα, ενώ ήταν
έτοιμοι, τελικά δε λειτούργησαν γιατί δεν πέρασε η γραμμή του μετρό από μπροστά
τους! (Φαντάσου τι θα γινόταν αν συνέβαινε αυτό στην Ελλάδα). Επίσης
ακόμα δύο σχεδιάστηκαν ως παρακλάδια άλλων ήδη υπαρχόντων, αλλά ελλείψει
κατάλληλης εισόδου και εξόδου δεν άνοιξαν ποτέ!
Στην παρακάτω ιστοσελίδα, θα βρεις έναν διάλογο σαν αυτόν που θα μπορούσες να κάνεις με έναν υπάλληλο του μετρό. Άκουσέ τον πατώντας πάνω στο σύμβολο του ηχείου και κάνε μετά τις ασκήσεις που ακολουθούν. Καλή επιτυχία! http://tourismefle.free.fr/dans_le_metro.htm