Στη Γαλλία, το ποδόσφαιρο είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα. Από το 1919 που ιδρύθηκε η Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, μέχρι σήμερα, αριθμεί περίπου 18.000 ποδοσφαιρικούς συλλόγους και δύο εκατομμύρια μέλη. Είναι υπεύθυνη για τη διοργάνωση των εθνικών και διεθνών αγώνων στους οποίους συμμετέχει η Εθνική Γαλλίας (LesBleusή LesTricoloresμε χρώματα μπλε-άσπρο-κόκκινο όπως η γαλλική σημαία και με έμβλημα τον γαλατικό κόκορα), η οποία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFAτο 1998 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1984 και το 2000. Μετά μάλιστα από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1998, ο κόκορας του εμβλήματός της απέκτησε και ένα αστέρι πάνω από το κεφάλι του.
Η Γαλλία μπορεί να υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι είναι η χώρα που έχει κερδίσει σε όλες τις διεθνείς διοργανώσεις :Παγκόσμιο Κύπελλο (1998), Ολυμπιακοί Αγώνες (1984) Κύπελλο Συνομοσπονδιών (2001, 2003)και ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (1984 και 2000).
Από το 1904, η εθνική ομάδα της Γαλλίας σημαδεύτηκε από πολλές γενιές ταλαντούχων ποδοσφαιριστών όπως ο Raymond Kopa(1952-1962), ο σημερινός πρόεδρος της UEFA Μισέλ Πλατινί (1976-1987), ο Ζινεντίν Ζιντάν(1994 -2006), και ο Didier Deschamps που ήταν ο αρχηγός των Bleus όταν κέρδισαν το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1998 και το Euro 2000 και από το 2012 είναι ο προπονητής της Εθνικής Γαλλίας.
Διάσημοι Γάλλοι ποδοσφαιριστές: Fabien Barthez , Karim Benzema, Éric Cantona , Djibril Cissé, David di Tommaso, Thierry Henry, Christian Karembeu, Michel Platini, Franck Ribéry, Zinedine Zidane.
O David Beckham στην Paris Saint-Germain
Mερικές από τις πιο γνωστέςγαλλικέςομάδες:Paris Saint Germain, Lille Olympique, Olympique de Marseille, Montpellier SC, Olympique Lyonnais, Metz, FC Nantes, OGC Nice, AS Saint Etienne, FC Girondins de Bordeaux, Toulouse FC...
Jules Rimet : Ένας Γάλλος οραματιστής στην ιστορία του ΠαγκόσμιουΠρωταθλήματος Ποδοσφαίρου
Ο εμπνευστής των Μουντιάλ ήταν πάνω από όλα ένας άνθρωπος που αγαπούσε το ποδόσφαιρο, όταν ελάχιστοι έδιναν σημασία σε αυτήν την ανοησία με τους 22 παίκτες και τη δερμάτινη μπάλα. Γι’ αυτό και παρότι η μόρφωση, η κουλτούρα και τα ακαδημαϊκά προσόντα του εν γένει, θα του επέτρεπαν να διαπρέψει, είτε στην νομική την οποία είχε σπουδάσει, είτε σε κάποιο άλλο τομέα των γραμμάτων, εκείνος από πολύ μικρή ηλικία τάχθηκε στην υπηρεσία της «στρογγυλής θεάς» και τελικά βοήθησε στην παγκοσμιοποίηση της.
Με τη δική του καθοδήγηση, λοιπόν το 1910 δημιουργήθηκε το πρώτο επίσημο γαλλικό πρωτάθλημα και αρκετά χρόνια αργότερα, το 1919, υπό την προεδρία του η Γαλλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ήταν γεγονός.
Για τον οραματιστή Παριζιάνο, η διοργάνωση ενός θεσμού με τη συμμετοχή των καλυτέρων εθνικών ομάδων ανά τον κόσμο, αποτελούσε τον ταχύτερο τρόπο εξάπλωσης του αθλήματος, όσο και αν οι δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος ήταν ολοφάνερα πολλές, μέχρι που το 1921 εκλέχθηκε πρόεδρος τη ΦΙΦΑ, θέση στην οποία έμεινε για 33 χρόνια!
Το Μάιο του 1928 ήρθε η ώρα της δικαίωσης για τον Ριμέ. Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου ορίστηκε να διεξαχθεί δύο χρόνια αργότερα, το 1930, και ανάμεσα σε πολλές χώρες που ήθελαν να αναλάβουν τη διοργάνωση (Ουγγαρία, Ολλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Σουηδία) η ΦΙΦΑ προτίμησε την Ουρουγουάη, η οποία γιόρταζε παράλληλα και τα 100 χρόνια της ανεξαρτησία της. Έτσι, στις 18 Ιουνίου του 1930, στο Μοντεβιδέο, έγινε η πρώτη σέντρα μιας διοργάνωσης που θα άλλαζε τον παγκόσμιο αθλητισμό, άπαξ και δια παντός.
Το 1946 στη γιορτή των 25 χρόνων της παρουσίας του Γάλλου στον προεδρικό θώκο της ΦΙΦΑ, του έγινε η μεγαλύτερη τιμή. Το αγαλματάκι της φτερωτής νίκης, το τρόπαιο του Μουντιάλ απέκτησε ονοματεπώνυμο: το έλεγαν πια Ζιλ Ριμέ, όπως ακριβώς δηλαδή και τον υπερήφανο πατέρα του.